Eerste schrik

Met Heleen Duives gaat het niet goed. Haar gezondheid is in de laatste dagen plotseling zeer snel achteruitgegaan.

Wat is er aan de hand?

Heleen moest vaker hoesten dan normaal en had last van haar rug. Ook had ze de laatste tijd geen trek meer in eten en daardoor was ze in korte tijd een paar kilo afgevallen. Met deze klachten ging zij naar de huisarts. Hij stuurde haar door naar het ziekenhuis (OLVG) voor een foto van haar longen.

Op 7 juli ging ik met een mooi aangeklede en opgemaakte Heleen voor de uitslag. Dat viel niet mee. Een tumor tussen haar longen was duidelijk op de foto's te zien. Dat 'ding' verklaarde gelijk Heleens klachten.

Verder onderzoek volgde; op en neer naar het OLVG. Totdat de buurvrouwen Marja en Marijke, Heleen dinsdagochtend op de grond in haar huis vonden. Ze had niet meer de kracht om overeind te komen en had de hele nacht op de keukenvloer gelegen. Via Ans kwam het verschrikkelijke nieuws bij mij en heb ik de huisarts gebeld. Hij is direkt gekomen en heeft haar op laten nemen in het OLVG.

Meer onderzoek volgde en de donkere wolken rond haar gezondheid pakte zich samen. De tumor bleek een bres geslagen te hebben in haar slokdarm. Daardoor is het onmogelijk om te eten. Ook bleek de tumor groter te zijn dan in eerste scans was gezien. Het 'ding' had zich ook naar longen uitgebreid.

Het zetten van een neuszonde om voeding toe te dienen lukt nooit in één keer. Maar Heleen wilde geen tweede poging. Dat was het teken dat Heleen de handdoek in de ring gooide.

"Ik heb een mooi leven gehad en heb geweldige kleinkinderen. Ik heb geen zin meer in die onderzoeken. Ik wil naar huis."

Vrijdagmiddag heeft Heleen besloten in bijzijn van de longarts, Ans en mij, om voor euthanasie te kiezen. Heleen heeft al aan het begin van dit verhaal meerdere keren aan de huisarts aangegeven dat als het zover zou komen dit als enige uitweg te zien.

Heleen houdt zich ongelovelijk dapper en sterk. Het voelt voor haar heel dubbel; vastbesloten in de weg die ze heeft gekozen maar aan de andere kant ook angst voor de dood te voelen.

In het weekend is het stil in het OLVG. Maandag begint de werkweek weer en dan gaat het traject van start. Heleen zal naar huis gaan en daar verzorging krijgen. Het precieze tijdstip van de overgang naar de gene zijde zal snel duidelijk worden.

Praktisch

Bezoek bij hoge uitzondering en alleen in overleg met mij. Ze is nog scherp van geest ondanks dat ze moe is en geen energie heeft. Ik weet niet of ze altijd de telefoon zal opnemen. Appen via WhatsApp kun je altijd doen.

Ik heb zoveel mogelijk E-mailadressen proberen te vangen van familie en vrienden. Het kan zijn dat Heleen en ik mensen over het hoofd hebben gezien. Deel deze mail met mensen waarvan je denkt dat wij ze over het hoofd hebben gezien. Je kunt altijd een mailtje sturen naar sjoerd@sjoerdkaandorp.nl.

Ik wil nog even de buurvrouwen Marja en Marijke en lieve vriendin Ans bedanken voor hun liefdevolle zorgen.

 

Lieve groet,

 

Sjoerd